Dag 11 Page - Grand Canyon NP

Vandaag hebben we  tickets  voor de Antelope Upper tour van 11.30 uur . De kinderen gaan nog even zwembad waar ze met andere Nederlandse  kinderen nog lekker kunnen spelen en wij op onze kamer nog even wat lezen en de koffers weer pakken.  Het kantoor waar we ons moeten melden zit op enkele minuten rijden van ons hotel  en daar melden we ons om 11.15 uur. Om 11.30 uur vetrekken we in een grote Jeep naar de Antelope Upper Canyon. De canyon is een door erosie ingesleten in kurketrekker-vormen 30 meter diepe speet . Het zit op het grondgebied van de Navajo indianen en zij beheren dit grondgebied nog steeds. De tour mag dan ook alleen onder begeleiding van deze stam. We hier in ongeveer 20 minuten naar toe. Het grootste gedeelte offroad dus we moeten ons stevig vasthouden en we stuiteren flink op de bankjes heen en weer.  Met name de tour van dit tijdstip is erg populair vanwege het invallende licht.  De canyon is ongeveer 100 meter lang, 30 meter diep en de breedte wisselt van 1 meter tot ongeveer 3 meter.  We lopen de canyon in het het is inderdaad prachtig! Een heel bijzonder natuurverschijnsel. Maar het is er ook druk. Vele groepen mensen met grote camera’s en statieven . Maar de tourbegeleiders zijn dit wel gewend en loodsen hun groepen efficiënt door de canyon.  Onze begeider geeft  veel tips voor de beste foto’s en maakt er ook nog een paar van ons vieren. Uiteindelijk maakt bijna iedereen dus dezelfde foto’s en ik bedenk me dat als dit dag in dag uit en jaar in jaar uit zo gaat er al heel foto’s van gemaakt moeten zijn.

We gaan weer terug in de Jeep en stappen de auto in voor de tocht naar Grand Canyon National Park (3 uur rijden).  Eerst halen we bij de Safeway nog wat boodschappen en een nieuwe zak ijs. Net uit Page stoppen we voor een wandeltocht naar de Horshoe Bend.  De tocht lijkt niet zo lang, maar gaat door mul zand en dat loopt erg zwaar. Het is ongeveer 35C, maar gelukkig bewolkt, anders is het bijna niet te doen.  Het uitzicht is echter wel de moeite waard. Prachtig! De Colorado-river heeft zich hier wel 300 meter diep  uitgesleten. Het minuscule stipje aan de linkerkant op de foto is een flinke boot met ongeveer zes inzittenden. Wel een beetje eng want er zit verder geen hekje voor, dus we houden Rick en Vera goed in de gaten. De terugtocht is ook best pittig want nu voert het pad omhoog.  We zijn voorlopig wel even uitgewandeld...

We zeten in de auto wat luisterverhaaltjes op en de rit verloopt prima. We rijden om 18.00 het park in (onze annual pass geeft toegang tot alle parken dus we kunnen zo doorrijden).  Het is rustig op de weg maar ineens zien we een rij auto’s en een rij fotograferende mensen. Dus ook maar even gestopt. Er bleek vlakbij een elk te staan. Een soort groot hert met een erom gewei.

Auto’s reden op 3 meter afstand aan het beest voorbij, maar de elk  bleef onverstoorbaar.  Om 18.30 uur kwamen we aan bij Maswik Lodge.  We kregen de sleutels mee en zochten onze cabin op.  De verwachtingen van deze cabin, waren niet hoog en dat bleek terecht.  Nogal armoedige hutjes. Maar de bedden zijn goed en het is schoon, dus je hoort ons verder niet klagen. We zitten op 3 minuten lopen van de rim in het park, dat is ook wat waard.  Het is hier al snel donker en we halen nog even een softijsje bij de Lodge.  Daarna weer het vaste ritueel van de geheugenkaartjes uit de camera’s halen en alle foto’s weer overzetten op de laptop. Daarna nog met behulp van de geotagger de gps-lokaties aan de foto’s koppelen en een back-upje op een usb-stick zetten,  dan verhaaltje typen voor het blog, foto’s uploaden naar Pcasa en toevoegen aan blog.  Alleen hebben we hier dit keer geen internet, alleen in de lodge.  Daar zitten dus hele groepen met smartphones en laptops te internetten.  Ik heb mijn verhaal nu in Word gezet en zal het straks proberen te uploaden.. Internet is hier TRAAAAG.... Verhaaltje staat er op, nu nog een paar foto's... .